Verslagen van de uitjes

17, 18 en 19 maart 2017 is ons jaarlijkse kaartweekend gehouden.

Dit weekend is gecombineerd met Klaverjas en Bridge deelnemers.

Een leuk weekend met veel sportieve  drives.

Het eten en slapen was heel goed en ook wat heen en weer lopen van en naar de kaart en slaaplocaties hebben onze stramme benen  weer (wellicht met moeite) doorstaan.

Alle foto’s van het Kaartweekend 2017 zijn hier geplaatst

Kaartweekend April 2016, we verbleven in hotel de Druiventros

We bleven plakken in Brabant

We kennen denk ik allemaal wel de verschillende betekenissen van het woord plakken. Hebben we het over kaas dan denk je bijvoorbeeld aan dikke plakken. De sporters die van de zomer naar Rio de Janeiro gaan, dromen er nu al van dat hun inspanningen beloond worden met gouden plakken. En wil je een nieuw behangetje dan zal je moeten plakken. Tot slot nog eentje: Joop Zoetemelk stond bekend als plakker.

Welke betekenis gaven die twee KBOérs dan aan het woord plakken in Brabant?  Het kaartweekend besloeg drie dagen waarvan in feite maar één volle dag dus ben je misschien geneigd te denken, oh die zijn langer gebleven; die hebben er een paar dagen aangeplakt.

Maar nee, niets van dat alles. Laat ik gewoon maar bij het begin beginnen dan wordt het straks wel duidelijk.

Op vrijdagmiddag vertrok de bus krek op tijd vanaf het parkeerterrein bij Velo. Joke Mulder had iedereen ingecheckt zodat niemand ontbrak. Zonder oponthoud kwamen we na vijf kwartier  bij het hotel in Berkel-Enschot waar de chauffeur ons na wat manoeuvreren keurig voor de deur afzette.

Een Westlands gezelschap in de Druiventros, een combinatie die uiteraard gelijk klikte. Voor een aantal deelnemers was het overigens niet de eerste keer dat ze in de Druiventros logeerden. ’s Avonds werden voor de eerste keer de kaarten geschut en toen tegen elven de strijd gestreden was stond ik – om in voetbaltermen te spreken – halverwege het rechter rijtje. Er moest dus nog wel het een en ander gebeuren!

Ik had  vrijdag al bij de receptie geïnformeerd naar de mogelijkheid van fietsen huren. Dat kon en daar hebben we zaterdag gebruik van gemaakt. Even na half tien reden we weg naar Tilburg. Het was maar goed dat we vrijdags ook naar bushaltes hadden gezocht want zodoende wisten we welke weg we als fietser moesten nemen naar Tilburg. Er liggen bij het hotel twee rotondes maar geen enkele richtingsaanduiding voor fietsers. Overigens ook geen enkel zebrapad. Als voetganger ben je daar helemaal vogelvrij.

Dus wij naar Tilburg. Het was prachtig weer en in Tilburg was markt. De fietsen hebben we daar ergens neer gezet en we zijn de markt overgelopen. Veel mooie bloem- en plantenstallen  met prachtige boeketten en niet duur, dat viel ons op als Westlanders. Vervolgens zijn we een winkelgalerij ingegaan waar we een ANWB winkel troffen. Daar hebben we voor de komende vakantie(s) een paar wegenkaarten meegenomen.

Inmiddels was het koffietijd en al fietsend hadden we een Mc Donald gezien en daar zijn we neer gestreken, toen nog niet wetend dat die koffieboer later nog een rol zou spelen in ons verhaal.

Na de koffie zijn we terug gefietst richting het hotel om dan door te gaan naar Oisterwijk. Maar bij die rotondes zonder wegaanduiding voor fietsers zijn we in de fout gegaan. We hielden links aan en dat bleek, na vragen aan een paar wandelaars,  niet de goede weg te zijn.
Wij terug, langs het hotel en onder het viaduct van de snelweg door en dan links af, een lange rechte weg met fietspad. En nu kom ik aan het moment waarop ons plakken u duidelijk zal worden.

Na een paar kilometer kreeg Hilda achter een lekke band. In de berm de fiets op zijn kop gezet en aan de klus begonnen. Gelukkig zat er in het reparatietasje een spiksplinternieuw doosje van Simson met alle plakspullen (begint het al te dagen?) er in. Wat minder in orde was was de binnenband die zat er gedraaid in en in de kreukel zat het lek. Dat hadden we zodoende wel snel gevonden. De band geplakt, weer in de buitenband gelegd en dicht die boel. De pomp deed ook goed zijn werk dus verder maar weer.
Kort daarop kwamen we bij een grote kruising met stoplichten: rechtsaf Oisterwijk en linksaf was een Mc Donald. Dat laatste kwam ons heel goed uit: handen wassen en een hapje eten.

Clean en voldaan wilden we onze tocht vervolgen naar Oisterwijk maar bij de fietsen aangekomen stond Hilda’s achterband weer plat. Het hiervoor omschreven ritueel kreeg zodoende een herhaling met dit verschil dat ik na deze  tweede plakbeurt bij Mc Donald weer mijn handen kon wassen.

Na dit uitgebreide oponthoud zijn we toch in Oisterwijk gekomen. Daar was niet veel te zien of te beleven zodat  we zonder afstappen aan de terugreis naar Berkel-Enschot begonnen.
Zonder verdere problemen kwamen we omstreeks drie uur weer in de Druiventros.

Het klaverjassen ging mij ’s avonds zodanig af dat ik “promoveerde” naar het eerste vel van de uitslagenlijst. Of dat kwam door de verrassende fietstocht van die dag of door het lekkere diner van de Druiventros, ik weet het niet. Na het kaarten hebben we met een groepje gezellig nog wat gedronken en zitten kletsen.

Zondag wist ik (uiteraard met de  hulp van mijn maten) mijn positie op de ranglijst nog ietsje te verbeteren. Hilda en ik zijn dan ook zeer voldaan ’s middags in de bus gestapt voor de terugreis. Gelukkig kreeg de buschauffeur niet te kampen met de pech van onze fietstocht zodat het weekend werd afgesloten zoals het was begonnen en het van begin tot eind was: leuk en gezellig. De wedstrijdleiding en de commissie Uit goed voor U hebben dus zeker een gouden plak verdiend!

Ingezonden door Piet Pool

Lichtjes tour

Op 13 december  (2016) was het zover we zouden de boot ingaan.

Er werd verzameld  bij de Bonte Haas althans op de parkeerplek  daartegenover, er was gezorgd voor een goede bewegwijzering.

De boot lag  op de afmeerplaats van de  Bonte Haas op de Zweth

Er waren 45  mensen en zij waren vol verwachting   wat er allemaal zou gebeuren.

Het was gelukkig niet zo koud , maar wel een beetje motachtige regen.

Maar goed, de stemming zat er toch wel goed in en de boot was van boven en onder gelukkig waterdicht.

Na een halfuurtje werd er erwtensoep geserveerd en Annelies ontpopte zich als een gulle opschepper.

Het was erwtensoep  met een heerlijke smaak maar in mijn herinnering was erwtensoep groen , maar deze was meer bruinachtig , maar het was warm en smaakte goed, alleen jammer dat  er uiteindelijk vier mensen waren die het met een zeer karig beetje  soep moesten doen. Lag dat nu aan de gulheid van Annelies of was de soepkan toch kleiner dan we dachten ?  Ikzelf denk dat het toch aan de schipper lag die te weinig soep had ingeslagen.  Gelukkig was er nog wat stokbrood.

Na ongeveer 1 1/2 uur varen waren we inmiddels in Delft ( bij de Koepoort aangekomen)  en daar  werden we ontscheept om gezamenlijk naar de markt te lopen  waar de Kerstboom zou worden ontstoken.

We liepen in een stroom mee met mensen die ook van plan waren deze happening  op te luisteren.

Op de markt aangekomen  besloot het bestuur om een ieder toch nog een oliebol te geven omdat de soep  toch wat lichter viel dan normaal en we  natuurlijk op de terugweg nog  gluhwein zouden krijgen

Bij de oliebollenkraam  aangekomen  namen  een paar mensen  een oliebol van de stapel en wat bleek?  Het was wel een oliebol , maar wel een koude  en ook dat smaakt natuurlijk niet zoals wij ouderen gewend zijn.

Dus  de Oliebollenbakker bood spontaan aan om 35 nieuwe oliebollen te bakken  zodat we die warm konden nuttigen .

Dat was natuurlijk veel lekkerder en  we konden min of meer met vette warme handen naar de speech van de nieuwe burgemeester  luisteren.

Inmiddels was het heel druk geworden op de markt, maar wel gezellig door de lichtjes en de stalletjes terwijl de meute ook in de goede kerststemming was. Na de redevoering  werd gezamenlijk exact om 19.oo uur  met het aftellen  begonnen en bij de tiende tel dus de 1 werd de (grote) kerstboom  ontstoken en stond hij er in vol verlicht ornaat bij . Een hele mooie boom en de Oh,s en Ah,s waren niet van de lucht.

Nadat er gezamenlijk wat kerstliederen waren gezongen, wilde iedereen  naar de kerstmarkt door de smalle straatjes van Delft , Jullie begrijpen dat dat wel gepaard ging met horten en stoten , want het waren wel heel veel mensen voor die steegjes.

Maar het bleef  gezellig  en je merkte dan ook dat Delft een studenten stad is want er waren heel veel (vrolijke jongeren) en  allemaal in de kerststemming.

Ondanks de druk van de drukte was het wel een  gezellige drukte en  uiteindelijk  waren alle winkels verlicht open en waren er vele kraampjes met eten en drinken en andere  kerstmarktzooi.

Om half negen moesten we weer bij de Koepoort zijn want daar zou de boot weer aanleggen zodat we richting Wateringen konden varen. Op de boot werd het ook steeds gezelliger  want de Gluhwein was wel rijkelijk aanwezig  en chocolademelk was er ook genoeg.

En zo kwamen we weer bij de Bonte Haas aan  en stapten  uit de boot  terwijl er nog eentje misstapte en met haar been in het water terechtkwam, we schrokken even maar het  bleef gelukkig daarbij en kon ook zij weer naar huis met een  gevoelige knie.

Al met al best een leuke ervaring, alhoewel de verzorging op de boot wel wat beter kon  , maar ik denk dat de organisatie zich dat ook  wel ter harte zal nemen.

Veel dank aan alle deelnemers voor de gezellige avond.

Zie hier de Foto’s van deze tour

Op de regenachtige woensdagmiddag 27 januari in 2016 waren 38 mensen om een demonstratie van hoedjes mee te maken, gegeven door mevrouw Wil Gorter die in Andijk een eigen hoedenmuseum heeft en dus daar heel veel over kan vertellen.

En vertellen kan zij, vrijwel iedereen hing aan haar lippen en keek de ogen uit naar de bonte verzameling hoedjes die zij had meegebracht. En aan de hoeveelheid te zien heeft zij vast geen Fiatje 500.

Achter en onder ieder hoedje stak een verhaal en Wil kon dat prachtig vertellen en wel op een heel komische wijze met een eigen stijl en iedereen genoot hier zichtbaar van.

De aanwezigen hebben alles bij elkaar toch ook een leerzame middag gehad en hebben nooit doorgehad dat er zoveel onder hoedjes schuil ging.

Tegen het einde kon ieder een hoed opzetten en werd er zingend en met hoeden op en afzetten, natuurlijk hilarisch afscheid genomen van deze heel gezellige en onderhoudende middag, iedereen deed mee niemand uitgezonderd.

Joke Mulder dankte Wil voor de goede leuke presentatie, petje af voor haar.

Wel wat jammer dat de opkomst niet zo heel groot was, want de aanwezigen wisten het zeker, de thuisblijvers waren ongetwijfeld een leuke middag misgelopen.

Foto’s van deze middag te zien op  fotoalbums hoedjes

Dagtocht Royal Tour Twente

Woensdagmorgen 11 mei gingen we allen met de bus vrolijk op pad om het Oranjemuseum te bezoeken in Diepenheim ( Twente) . Maar ons kent ons, natuurlijk gingen we eerst, na ongeveer een uurtje rijden koffie drinken met heerlijk gebak.

Onderweg vertelde de buschauffeur ons veel interessants over het gebied waar we langs reden en waren we in een mum van tijd aangekomen bij ons restaurant voor een echte Twentse lunch. Daar werden we met open armen ontvangen en deden we ons te goed aan al het lekkers op tafel.

Daarna reden we naar ons uiteindelijke doel: Het Oranjemuseum “Nieuw Haghuis”  waar heel veel Oranjecuriosa te bewonderen was en kregen we een heldere uitleg over deze spullen van de directeur Er was letterlijk van alles  van munten tot een prachtig tegeltableau. En niet alleen Koninklijke spullen waren er maar ook Twents boerenantiek was er te bewonderen.

Na afloop konden we nog even heerlijk in het zonnetje zitten tot onze weg vervolgd werd met de bus onder leiding van een stadsgids die ons veel vertelde over de mooiste plekjes in Twente en wij genoten intussen ook van de prachtige natuur.

Na deze gezellige “rondreis door het Twentse landschap” hadden we toch weer trek gekregen en werd het tijd voor ons diner. Dat werd ons ook geserveerd in restaurant “Het Hof van Twente” en  de bediening was weer blij ons te zien. We genoten van het heerlijke diner maar bovenal van elkaar, want het was een hele gezellige dag geweest en iedereen praatte honderduit met elkaar.

Om halftien arriveerden we weer op het Veloterrein en werd de chauffeur heel hartelijk bedankt voor het veilig thuisbrengen en iedereen ging voldaan naar huis.

Wilt u alle foto’s zien? klik Hier

 

Woensdag 20 mei was het dan zover een dagtocht naar het Edah museum in Helmond. Er was 1 bus die deelnemers oppikte bij de Ark en het parkeerterrein van Velo.

Het weer was goed, in ieder geval scheen de zon en was het gedurende de dag vrijwel helemaal droog.

Na een ritje over de grote weg stopten we in Breda, Het Mastbos bij restaurant de Boswachter en genoten daar van een heerlijk kopje koffie met gebak en als de Brabanders zeggen gebak was het ook een stuk gebak en niet een op een uit de kluiten gewassen Petit fourtje.

Daarna stuurde Arie onze buschauffeur ons veilig en wel naar het gat van Brabant zo noemen de eigen dorpsgenoten het plaatsje Soerendonk waarbij we bij Antonio in deValkzaal een heerlijk Brabantse koffietafel als lunch verorberden, met het gebruikelijk kroketje en lekkere broodjes. Na afloop konden we nog even buiten van het zonnetje genieten alvorens op weg te gaan naar Helmond. Na een leuke rit door de buitenwijken van Helmond kwamen we aan bij het Edah museum. Hier werden we verwelkomd door drie gidsen en werd de groep in drieën gedeeld en kregen we een gedegen maar gezellige rondleiding door het Museum. Het was een heel aparte ervaring om allerlei spullen die in de vroegere jaren in winkels werden gebruikt en verkocht weer te zien

Het was inderdaad geen museumpje, maar een behoorlijke ruimte veelal in gericht als winkel van vroeger zoals een slager, groenteboer, en natuurlijk een kruidenier

Het hele levensverhaal van de oprichting tot het einde van de firma Edah is de revue gepasseerd. Het was voor de groep ook erg moeilijk om niet te gaan kletsen, want de oh ja’s en ja dat hadden we ook waren niet van de lucht, van snijmachines, weegschalen, blikken, bakkerskar, chocolade-(Kwatta), koekjesvormen, kassa’s zelfs een computersysteem met ponskaarten, snijbonenmolens, petroleumstellen, melkbussen, toonbanken, complete kruideniers inventaris, begin van d e barcodes etc. etc. en dat allemaal prachtig bij elkaar gerangschikt.

Iedereen heeft er van genoten, In totaliteit zijn we er twee uur geweest en de chauffeur moest ook nog aandringen dat we weer moesten inschepen, want we moesten natuurlijk ook weer naar het diner.

Na toch nog heel even in de file te hebben gestaan kwamen we In Gilze in restaurant De hooiakker terecht waar een uitstekend diner werd geserveerd, met verse groente soep heerlijke varkens fricandeau en een uitermate uitgebreide verse groenteschotel. En dat alles vlot en goed geserveerd.

Ineke deelde mede dat we allemaal 1 drankje van het KBO kregen waarbij er een toast werd uitgebracht op onze gezondheid en de KBO.

Uiteindelijk kwam er nog ijs met vruchten als toetje en iedereen was voldaan en we konden er weer tegen om de terugreis naar ons Wateringen te volbrengen.

Ook Arie onze chauffeur van Pasteur heeft zijn uiterste best gedaan om ons weer veilig thuis te brengen. We kunnen kijken op een geslaagde en leuke dag die is omgevlogen.

Complimenten aan een ieder

Lichtjestour, wat zou dat toch kunnen zijn?. 

Nou dat gingen we woensdag 16-12 beleven.

Iedereen was om tien minuten voor vier al aanwezig op het Velo-parkeerterrein, toen we het bericht kregen dat de bus in de file stond en het nog wel een even kon duren voordat deze bij Velo zou zijn. Dus met z’n allen op naar de kantine voor een lekker rustig kopje koffie.

Nou dat viel ook even wat anders want tot onze grote verbazing was de kantine vrijwel afgeladen met kinderen en duizenden plakplaatjes, want er was die middag een ruilbeurs voor de plaatjes die AH had uitgegeven om een eigen sportalbum van Westlandse clubs te sparen.

Maar goed we konden een plekje vinden tussen de vele kinderen en al wachtend op de bus, Nou dat kwartiertje werd een beetje meer want omstreeks kwart voor vijf reden we pas weg.

Om gelijk weer in de volgende file terecht te komen omdat iemand had geparkeerd aan de linkerkant van de weg, en dat veroorzaakt natuurlijk een hele opstopping, Niet getreurd we waren inmiddels wat gewend. Toen we dat leed hadden geleden kwamen we nog een keertje in de file terecht zo was het weer  ” Driemaal is scheepsrecht.”

Maar uiteindelijk konden we daarna lekker doorrijden naar het restaurant de Oude Tol te Sassenheim waar we ruim te laat ( een dik uur) aankwamen en als klap op de vuurpijl was daar maar op 50 personen gerekend terwijl we met 54 personen waren en ook was opgegeven. Weer niet getreurd er werden vlug tafels bijgeschoven en zo kon toch iedereen zittend van het diner genieten en het was werkelijk genieten want er werd een bijzonder lekker dinertje geserveerd.

Heerlijke( Westlandse) tomatensoep en wat lekker vers stokbrood en daarna een behoorlijk bord kipfilet op een bedje van bleekselderij, boontjes en snijboontjes toegedekt met een plakje gesmolten kaas en daaroverheen een geurig en smakend kerriesausje, verder was er lekkere goed warme frieten en als aanvulling nog een aparte rauwkostsalade. Het smaakte voortreffelijk. Ook het toetje een stukje roomijs met een dotje slagroom eenvoudig maar lekker. Na een kopje koffie stapten we weer in de bus om naar Den Ilp te rijden voor de lichtjes.

Bij motel A4 van der Valk hebben we nog even de gids opgepikt en zijn we vlug doorgereden, het was al een stuk rustiger op de weg dus geen problemen en de Bus gleed over de snelweg.

In den Ilp hebben we genoten van de kerstverlichting die alle burgers langs de weg hadden geplaatst, Hoewel het volgens de gids dit jaar toch wat minder was dan de vorige jaren, want ook de energieprijzen zijn tegenwoordig niet voor de poes sommige bewoners hadden met de jarenlange traditie gebroken en hebben niet meer meegedaan. Natuurlijk zijn we nog langs de weduwen van Anton Heyboer gereden een waardig krottig huisje en ook daar had de crisis toegeslagen.

Maar alles bij elkaar was het toch de moeite waard, en bovendien als verrassing zette de bus ook nog koers naar Amsterdam ( centrum) waar we een geweldige rondrit kregen, met natuurlijk ook vele kerstverlichting in de winkelstraten en diverse verlichte gebouwen. Verder vertelde de gids Cor van alles dus het werd een zeer verrassende rit die erg leuk was. WE zagen ook dat het Waterlooplein een heel stuk gekrompen was en ten prooi was gevallen aan de investeringsmaat-schappijen die weer woningen en kantoren hadden gebouwd. Ook de Stopera was leuk verlicht, en uiteindelijk toch een heel mooi gebouw. Ik ga natuurlijk niet alle verlichte gebouwen

opnoemen want dan zouden we papier tekort komen. Maar een ding wil ik u niet onthouden want tegen het einde van de rit door Amsterdam reden we nog even door een smal straatje waar zelfs verlichte ramen waren met rode en paarse verlichting, leuk gedrapeerd rond de kozijnen, hoewel ik eerlijk gezegd meer gelet heb op de achtergrond achter de verlichting waar wel heel schaars geklede “kerst”vrouwtjes werden verlicht. Ik kan u vertellen dat de hele bus opeens heel geïnteresseerd was en de gilletjes van de dames in de bus heel anders klonken dan bij het aanschouwen van de reguliere normale kerstverlichting.

Maar goed, bij elkaar hebben we genoten van deze lichtjestour en we reden nadat we de gids weer hadden afgezet bij het Brugrestaurant op de A4 ongestoord weer naar Velo. Na het bedankje aan de chauffeur keerden we met z’n allen weer huiswaarts met alweer een hele leuke ervaring rijker.